Kaya’s seizoen: Een gebroken pols in de eerste week bij de skischool…

Avatar foto
Kaya Rozestraten juni 2, 2018

Tijd voor de tweede blog! Ik kan niet wachten om jullie alles te vertellen over mijn droomseizoen. In mijn vorige blog heb ik uitgebreid verteld hoe ik de opleiding via Snowminds ervaren heb. Nu is het tijd voor alle sappige details van mijn seizoen als ski en snowboardlerares! Ben je er klaar voor?

Voordat ik van huis vertrok kreeg ik een notitie boekje van een vriendin. Ik heb écht elke dag wat geschreven dus ik heb nu een boekje vol met heel veel avonturen van de afgelopen 5 maanden. Ik zal proberen dit boekje een beetje samen te vatten.

Op 13 december 2016 vertrokken we met een groep van +/- 20 Snowminds leraren vanuit het hotel in Kaprun naar onze bestemming: Zell am Ziller. Voordat je op seizoen gaat heb je zelf al veel verwachtingen over hoe het zou zijn. Zo gingen wij er eigenlijk allemaal vanuit dat we in 1 groot ski lerarenhuis zouden wonen. Na twee uurtjes rijden in de bus kwamen we aan in het dorpje Zell am Ziller. Hier reden we rondjes en werden er elke keer 3 of 4 mensen uitgezet bij verschillende huizen. Ik bleef nog over met 3 andere meiden en we moesten al onze bagage (weer een buschauffeur die blij met me was…) overzetten in een taxi, want de bus kon niet bij ons huis komen…. Vervolgens kwamen we aan in het prachtige Haslach, met welgeteld 5 huizen. Het bleek dat we bij de burgemeester woonden, in een best wel mooi huisje.

De eerste week bij de skischool was intens. Na het ontvangen van ons lerarenpak (wij waren de smurfen, met mooie blauwe pakken) kregen we onwijs veel info vanuit de skischool. Overdag hadden we een soort ‘schulefahren’(schools skiën), wat ik eigenlijk zag als een herhaling van de Anwärter, maar dan op de manieren van onze skischool. Daarnaast was het vooral wennen aan het vervoer (wij moesten kort in de bus naar de piste), het gebied en het op jezelf wonen en voor jezelf zorgen.

Ik moest als een van de eerste aan de slag. Wat was ik hier zenuwachtig voor! Ik zal mijn eerste les nooit meer vergeten en heb zelfs soms nog contact met dit meisje. Het was een lief Duits meisje van 15. Ik heb haar het snowboarden geleerd en zij heeft op haar beurt mij stiekem nog een beetje geholpen met mijn Duits.

De dag van kerstavond was eentje die ik niet meer vergeet. Ik was onwijs brak, na twee avonden flink gefeest te hebben. Met mijn gedachten nog op nul, had ik mijn skibroek op de heater gelegd om te drogen, want onze kleding moest van de skischool altijd heel erg ‘sauber’(schoon) zijn. Op een gegeven moment begon het huis onwijs te stinken…. Het bleek mijn broek te zijn, al smeltend op de heater. Ik was zo bang om het aan de skischool te vertellen, maar gelukkig konden ze er wonder boven wonder om lachen. Vervolgens kwamen we er na een dag overleven op de piste achter, dat we geen eten hadden en de winkels waren met kerst in Oostenrijk dicht. Soms zitten de echte cultuurverschillen in de kleine details en dat hadden we maar al te snel door. Gelukkig konden we voor kerst avond bij wat collega’s terecht.

Ondertussen was de kerstvakantie aangebroken, dus begon het echte werk voor iedereen. Het was ontzettend druk! Gelukkig had ik een leuke snowboardgroep met Belgische kinderen… Althans, tot 27 december. Ik brak op die dag namelijk mijn pols doordat iemand uit mijn groep tegen mij aan boardde. Ik zat op mijn knieën te kijken naar mijn groep toen een van de kinderen uit mijn groep de controle verloor en vol met zijn board tegen mijn pols aankwam. Wat een start van het seizoen… Ik was enorm zenuwachtig om naar de skischool te gaan want ik had geen idee wat er zou gaan gebeuren. “Moest ik weer naar huis? Kreeg ik nog wel betaald?”, van alles ging er door mijn hoofd! Gelukkig leefde de skischool juist enorm mee en hielpen ze me zelfs waar nodig. Omdat ik aan het werk was, was ik goed verzekerd en werd ik zelfs gewoon door betaald terwijl ik kon herstellen. Wat een opluchting!… Omdat het er naar uit zag dat ik er een tijdje uit zou gaan, besloot ik tijdelijk naar huis te gaan. Voordat ik vertrok, moest ik eerst nog bij de dokter langs, die tot mijn verassing zei dat er niet nog extra gips omheen hoefde.  Uiteindelijk heb ik gelukkig maar 1,5 week gips gehad. Wat was ik blij dat ik daarna weer aan het werk kon!

De dagen zagen er als volgt uit: om 7.07 ging de wekker. We ontbeten altijd samen met huize Haslach en gingen daarna naar de skischool waar we om 9.15 moesten zijn. Omdat onze bus eerder ging, kwamen we altijd vroeg aan dus konden we nog lekker een ochtendrondje doen. Daarna vertelde Toni (onze geweldige baas) de indeling van de dag/week. Als je privéles moest geven, stond je op het bord en moest je om 9.30 beginnen. Als je een groepje kreeg begon je om 10 uur. Ik heb tot aan de voorjaarsvakantie alleen maar snowboardgroepen en snowboard priveles gegeven. Vanaf de voorjaarsvakantie kreeg ik ook kinder ski groepen, wat ik heel erg leuk vond om te doen. Met een groep was je om kwart over 3 klaar, met privé kon je tot max. 4 uur doorgaan. Daarna met de gondel naar beneden en verschilde het programma een beetje per dag.

Natuurlijk hoort de Après-ski  ook bij het doen van een seizoen en we waren dan ook vaak in de Après-ski te vinden. Het was ook echt heel erg gezellig in Zell. Daarentegen was er niets te beleven in de avond/nacht. Als we dus wilden stappen moesten we met de bus (+/- 15 min) naar Mayerhofen, een skigebied verderop. Dat was ook heel leuk om soms te doen, ook omdat daar nog kennissen via Snowminds zaten. Ja, het klopt wel dat je zodra je in je skilerarenpakkie loopt, erg veel aandacht krijgt. We vielen altijd op als grote groep met blauwe pakjes. Ik heb vaak gratis shotjes gekregen, of nog leuker was het als je leerlingen tegenkwam in de Après-ski en je er samen met hen een feestje van kon bouwen. Kan allemaal in Oostenrijk!

Naast het feesten heb ik nog veel andere onwijs gave dingen gedaan. Zo gingen we een aantal keer rodelen, ben ik met een pistebully meegereden, in een hutje midden op de berg overnacht, een schneeschuhtour gemaakt ,  ben gaan paragliden en onwijs veel offpiste gereden met mijn snowboardbaas. Dit maakte mijn seizoen nóg toffer.

Hoe was mijn contact met vrienden en familie thuis? Ik heb veel geskyped met mijn ouders en zusje, omdat ik die erg miste en dit de eerste keer was dat ik zo lang van huis was. Ze zijn gelukkig in januari even langsgekomen, maar toch skypde ik meestal wel twee keer per week. Ook met de meeste vrienden heb ik veel contact gehouden. Gelukkig bestaat er nu Skype, Facetime en Whatsapp bellen waardoor je urenlang, zonder extra kosten, kan bijpraten.

In mijn vorige blog beweerde ik dat ik meer heb geleerd dan bier drinken en skiën. Dit is ook écht zo (ookal ben ik er nu wel beter in😉). Eigenlijk bouw je in die maanden dat je weg bent een nieuw leven op. Je laat je vertrouwde wereldje achter en bouwt een nieuw ‘thuis’ op. Mijn leven is veranderd door een poosje weg van al het (voorheen) normale. Door alle nieuwe ervaringen ben ik een rijker mens geworden. Kiezen voor je eigen geluk is makkelijker in een nieuwe wereld. Je gaat deze wereld ook echt als je thuis zien, niet alleen een huis waar je even woont. Zo vroeg iemand bijvoorbeeld aan mijn huisgenoot hoe ze naar huis ging ( in NL) en antwoordde ze doodleuk: op de fiets! Je komt erachter wat je sterke punten zijn, maar loopt ook tegen je zwakkere punten aan waar je weer van kan leren. Het mooiste vind ik nog dat je reizen combineert met werken. Je hebt een verantwoordelijkheid, de skischool rekent op je. Dan heb je tijdens je werk ook nog je verantwoordelijkheden: bijvoorbeeld: kan ik naar de rode piste met deze groep of niet?

Tuurlijk heb je dagen dat je moe bent en er door heen zit. Zeker toen het einde in zicht was. Omdat Pasen dit jaar laat was bleef het gebied lang open. De hele maand april was het warm op de piste… 20 graden was geen uitzondering! Dan begin je ook wel te accepteren dat de winter voorbij is, zeker wanneer je door alle zware sneeuw loopt te ploegen. 

Maar wat vond ik het afscheid moeilijk… Mijn lieve paps was me op komen halen en hij kon niet wachten om me weer mee te nemen naar Nederland, maar zelf had ik daar nog helemaal geen zin in. Gelukkig wist ik al dat ik het volgende seizoen weer terug zou komen. Het was dus geen ‘goodbye’ maar een ‘see you later’!

En wat zijn mijn plannen nu? Doordat ik mijzelf nu een stuk beter ken ben ik gestopt met mijn studie en besloten om volgend studiejaar (2017/2018) weer te beginnen. Waar en wat staat nog niet vast maar ik heb het gevoel dat de wereld nu voor mij open ligt. Ik heb een hele leuke vriend (ook een ski/ snowboardleraar) ontmoet aan het begin van mijn seizoen en we zijn nog steeds samen. Vandaag vertrekken we samen naar Frankrijk en Spanje om het zomerseizoen te draaien op een camping en in de winter gaan we weer samen terug naar het prachtige Zell am Ziller. Daarnaast heb ik afgelopen maand nog vaak mijn vrienden uit Oostenrijk gezien hier in Nederland, dus ik heb er ook nog écht goede vriendschappen aan overgehouden.

Als jullie nog vragen hebben of nog iets willen weten kan je mij altijd berichten! Ik hoop dat het leuk was om de (ik heb geprobeerd hele beknopte) samenvatting te lezen van mijn vier maanden in de sneeuw.

Beperkte visa voor Canada 25/26 🇨🇦

Meld je nu aan om je plek te verzekeren!

Zie reizen

Adviesgesprek

Bel ons

WhatsApp

Sluiten

Chat