Het voelt nog steeds als gisteren, maar het is gewoon al bijna een maand geleden dat de Mount Washington berg geopend is en het skiën begon. Er is zoveel gebeurd sinds mijn blog over de opleiding: een voorbereiding van de Canadese skischool, kennismakingsdagen, karaoke nights, kerstmis, feestjes, een bezoek van mijn familie en nieuwjaar. De drukste periode van het seizoen is zelfs al voorbij!
– Leuk dit uitzicht zo elke dag:)
Na de vliegreis vanuit München kwamen we aan bij Courtenay, de stad in de vallei waar ons skileraarhuis is. De jetlag was best heftig en het weer zat ook niet mee dus we waren allemaal een beetje sloom. De stad in komen duurde vrij lang. We kwamen er al snel achter dat deze stad typisch is voor pick-up trucks, éénpersoons-voedsel wat eigenlijk voor vier is en Franse frieten met een soort bruine jus. Maar belangrijker: de meest lieve en open mensen die we ooit ontmoet hebben wonen hier! Iedereen begroet elkaar met ‘Hi, how are you?’. Ze gaan totaal anders met elkaar om dan ik gewend was, en we voelden ons gelijk allemaal welkom. Als je zegt dat je een skileraar uit Nederland bent, reageren de Canadezen heel enthousiast en geineresseerd. Daarna vertellen ze nog over wat coole plekken in de omgeving die je moet bezoeken, altijd leuk:)
– Hier zie je mij op de voorgrond met wat collega’s:)
– Ditte, Sille en Harrison maakte dit gingerbread huis voor kerstmis!
– Zo ziet een typische avond in Courtenay eruit. Natte straten, vrachtwagens en veel licht.
We hadden veel vrije tijd totdat het seizoen begon op 11 december, dus hadden we een lijst gemaakt met dingen die we konden doen. We hebben o.a. kerstkoekjes gebakken, Vancouver bezocht en een ijshockeywedstrijd gekeken. We wonen in een hostel in de stad, waar mensen komen van over de hele wereld. Het grootste deel werkt ook op Mount Washington.
Tijdens onze trip naar Vancouver hebben we Christoffer van het Snowminds-team nog ontmoet, die erbij was tijdens onze Anwärter. We hadden een superdag in Vancouver! Lekker winkelen, eten, paar biertjes en vooral veel plezier. Met winkelen bedoel ik dan lelijke kersttruien, en met eten mega grote hamburgers. Klinkt als geslaagd toch? Maar het was nog beter: we gingen ook naar een ijshockeywedstrijd! Hoewel de Vancouver Canucks verloren van Dallas uit de VS, was het een super leuke ervaring. Aan het begin van de wedstrijd stond ik wel even op het punt om in mijn broek te plassen, aangezien er twee best heftige gevechten waren. IJshockey is de grootste sport in Canada, dus het was druk en iedereen was lekker luidruchtig. We hadden onze lelijke kerstmistruien aan bij de wedstrijd, waardoor we opeens vrij veel aandacht kregen. Toen we later de stad in gingen zelfs nog meer! Het was een perfecte avond uit in een grote mooie stad!
– Tadaaa: zie hier de lelijke kersttruien! In het midden staat Christoffer van Snowminds die ons kwam helpen met het opstarten in ons gebied.
– Deze foto zegt genoeg over hoe ‘groots’ zo’n ijshockey is in Canada. Het leuke aan deze sport is dat als je hebt gespeeld of het goed kent, je sneller een beter skiër wordt!
In ons hostel kwamen steeds meer gekke (maar leuke) mensen slapen, die ook gingen werken op de berg. Er sliepen mensen die werkten bij het Tube Park, de liften, cafeés, restaurants en ski- en snowboardleraren zoals wij. Elke maandag is er een karaoke avond bij de bar in ons hostel. We zongen liedjes van de Spice Girls, Barbie Girl en andere girly songs;)
Verder hebben we op de 25e december een kerstdiner georganiseerd met kalkoen, ham, aardappelpuree, gekookte wortelen en iets dat ik ben vergeten. Amy en Zack waren de hele dag bezig met het diner te bereiden. De oven (inclusief kalkoen) is in de brand gevlogen..maar gelukkig was er niks verbrand van de kalkoen:) Het was wel een beetje koud in de kamer, aangezien we de ramen moesten openen vanwege alle rook. Het eten was heerlijk en de sfeer zat er goed in.
– We zijn hier net begonnen aan de red cup drinks, na het diner.
Het was dus echt een fijne kerst hier in Canada. Mijn familie heeft me van 19 tot 27 december bezocht, wat extra leuk was. Ik kreeg wat dagen vrij (ookal was het hoogseizoen), zodat ik kon skiën met mijn familie. Ze hadden heel veel Kerstmis-snoep, drop en mijn favoriete bonbons meegenomen. Verder woonden ze op de berg in een knusse hut, waar we met elkaar onze eigen kerst gevierd hebben.
– Kan het nog knusser dan dit? De kerstboom met lichtjes en koekjes, vrienden en familie op de bank en cadeatjes onder de boom en sneeuwvlokken op het raam:)
Nieuwjaarsavond was ook één van de avonden die ik nooit zal vergeten. We hadden iedereen uit het hostel bijeen gezocht, en meegenomen naar het huis van een liftman. Dit was me nog is een feest!! We hadden ook geen zorgen over de volgende morgen, want we waren allemaal vrij. Dus we konden gewoon lekker films kijken en ontspannen de eerste dag van 2016.
Genoeg over het leven in Courtenay. Zoals Frederik (huisgenoot) zou zeggen; ‘We zijn hier niet om te dansen, we zijn hier om te skiën!’ Ik heb ook genoeg te vertellen over de geweldige ervaringen op de berg.
Toen het seizoen begon op 11 december waren de meesten een beetje gespannen, omdat er de afgelopen twee seizoenen geen sneeuw was gevallen op de berg. Gelukkig is het dit seizoen zeker genoeg geweest gelukkig! We begonnen met wat trainingen van Tobin, één van de beste instructeurs van de berg. Serieus, hij is zo talentvol! We gingen met hem de berg op, en hij leidde ons rond en vertelde vanalles over de verschillende pisten. We hadden allemaal geen idee waar we waren en onthielden maximaal één van de namen, maar toch was het heel leuk!
– In één van de eerste dagen deed ik met een klein deel van het hostel een tripje door de verse poedersneeuw. We hebben hier dus echt topsneeuw, en het is niet eens zo koud, wat perfect is voor een meisje als ik!
Met Tobin gingen we verschillende uitdagingen aan in de sneeuw, zoals (véél) poeder, buckelpisten, stijle hellingen, kou, wind, zweet en vallen. Hij leerde ons de Canadese manier van lesgeven. Het leek een beetje anders dan de Oostenrijkse, maar eigenlijk gaat het alleen om woordkeuze en de manier waarop de techniek beschreven wordt.
We hebben geleerd hoe je je voeten moet bewegen in je schoenen om te vertragen en versnellen en een ‘gecentreerde positie’ te hebben. Het was grappig om te zien dat je met beschrijvingen al best ver komt. Je skitechniek kan veel verbeteren als iemand je kleine dingen verteld die je zus en zo moet doen. De lessen waren 7 dagen lang, en het was een mooie verbreding van de Oostenrijkse opleiding.
Het ging zo lekker met het skiën, dat we ons aanmeldden bij de Torchlight Parade. We skiede de pisten ‘Whiskey Jack’ naar beneden met een lange stok met vuur. Dit was zó cool! Je was namelijk deel van iets wat in totaal er prachtig uitzag. Na de vuurshow werd er nog vuurwerk afgestoken. Deze periode was dus qua werk ook het allerdrukst, maar het was allemaal zo leuk dat we het alleen maar gezellig hadden met collega’s en mensen op de berg, no stress!
– De kerstavond met de fakkeltocht over de ‘Whiskey Jack’-piste.
Nadat we zeven dagen gefocust hadden op ons eigen skitechniek en hoe we moesten lesgeven in dit resort, begon ons leven als skileraar dan echt. Groene jas, zwarte broek en dan maar wachten tot je les. Je weet nooit of je ‘disco tots’ (skiërs tussen 3 en 6 jaar) of bijvoorbeeld ‘volwassenen niveau 3’ (skiërs boven de 13 jaar die parallel van een blauwe piste af komen) krijgt. Gelukkig werd er wel goed gevarieerd met welke lessen je gaf in een week. Alleen de woorden ‘pizza’ en ‘hands on your knees’ bleven vaak terug komen;)
– Met de kids van team Powder French Fries Yummy Jonathan Boys Team op ‘The Magic Carpet’ 😀
Op 3 januari werd het weer wat rustiger, vergeleken met de drukte op de piste tijdens de kerstvakantie. De drukte was wel super gezellig en er was werk genoeg. Maar eigenlijk is dit ook wel prima, want wat tijd om te skiën voor jezelf en met andere instructeurs is altijd leuk.
Deze variatie is dus erg fijn, en ook bij het lesgeven was dat geen probleem. De ene keer oefen je de stokinzet, en de andere keer werk je aan stoppen in pizzapunt. Alles in het Engels, en dat ging prima!
– Elke dag vanaf de kerstdagen tot nu zijn we gaan nachtskiën op de berg. Deze afdalingen met lichtjes op de pisten zijn de beste!
Na alle tijd die we hier door hebben gebracht tot nu toe, zijn we alsnog geen echte Canadezen, en die zullen we helaas ook nooit zijn. Maar we voelen ons wel helemaal thuis hier en willen ook niet naar huis! Gelukkig hebben we nog aardig wat weken over.
– Onze uniformen en onze bergen: ons werk!:)
We kijken uit naar de komende tijd hier op Mount Washington! De volgende leuke dingen die er aan komen zijn verjaardagen, karaoke-avonden, Snowminds die ons komt opzoeken en véél poedersneeuw! Woehoee:D
Vóór het seizoen en halverwege seizoen waren super, dus waarom zou de rest niet ook fantastisch worden?
Knuffels uit Canada, Malou