Laten wij even wegdromen. Stel je kan kiezen, je mag waar dan ook ter wereld skiën. Je hebt net je studie afgemaakt, zit in een ‘gap year’, whatever. Je bent avontuurlijk ingesteld en op zoek is naar de beste witte poeder. Nee, niet de drugs, skiën! Je kijkt op google maps, klikt op Zuid Amerika en ziet een enorm lange bergketen aan de westzijde van het continent, de Andes. Helemaal onderaan de kaart, waar de schepen vertrekken richting Antarctica, doemen namen op als Kaap Hoorn. Dit is het mythische Patagonië en het is niet zo ongrijpbaar als je denkt: Jij kan hier namelijk ski leraar worden! Hoe, lees je hier.
Patagonië: Heel anders dan de Alpen!
Zuid Patagonië bestaat uit twee landen: Chili en Argentinië. Die twee landen maken continue grapjes over elkaar en hebben in het verleden regelmatig gevochten over wie wat kreeg in dit strategisch gebied. Daarom lijken de grenzen kris-kris door elkaar te lopen. Rommelige, maar niet willekeurige lijnen. Laten we wat verder inzoomen op de kaart. We kijken nu naar Ushuaia, de zuidelijkste stad van Zuid Amerika en in handen van Argentinië. Hier vlieg je naartoe als je skileraar wilt worden aan het einde van de wereld. Ushuaia is trouwens ook de springplank naar Antarctica, wat ‘slechts’ zo’n duizend kilometer verderop ligt.
Ushuaia is de springplank naar Antarctica, waar je alleen in de zomer naartoe kunt.
Maar wat weten wij Europeanen eigenlijk van Argentinië? Als voetbal je interesseert, ken je Messi en Maradona. Of misschien heb je van Evita Peron gehoord door de film met Madonna. Dikke kans dat je de afbeelding kent van Che Guevara, van posters en T-shirts. Naar Argentinië afreizen is een kans om meer te proeven van dit alles. En om te werken, te skiën en (meer) Spaans te leren. Vergeet trouwens niet dat de seizoenen hier omgekeerd zijn (zuidelijk halfrond!): het ski seizoen begint hier in juli en eindigt medio oktober.
Of je in Oostenrijk bent, waar ik eerder als skileraar werkte, of hier in Argentinië, je hebt onvermijdelijk te maken met de prangende vraag: hoe goed moet ik de taal spreken? Toen ik in Sankt Anton (Oostenrijk) werkte, merkte ik grote verschillen in niveau. En hetzelfde geldt voor Argentinië, waar Spaans wordt gesproken. Mijn simpel advies luidt: Praat er met Snowminds over. Zij kunnen je goed helpen om te bepalen of Argentinië bij je past, op basis van je persoonlijkheid. Natuurlijk kijken zij ook naar hoeveel Spaans je spreekt. En/of Portugees trouwens, want een groot deel van jouw toekomstige clientèle zal uit Brazilië komen. Maar dit is niet het hele verhaal. Wat echt telt is jouw flair, jouw unieke energie. Logisch ook, want je gaat les geven aan mensen die op vakantie zijn. En tachtig procent van communicatie is niet gesproken maar non-verbaal. Kortom, ook als je matig Spaans spreekt, praat er dan toch over met Snowminds. Samen komen jullie erachter of jouw charisma en vermogen om sleutelwoorden en basis zinnetjes te leren, voldoende is voor een Argentijnse avontuur. De eerste twee woorden die een veelbelovende houding weerspiegelen, zijn ‘si’ (ja) en ‘cómo?’ (hoe?). Apps op internet zoals duolingo zijn erg handig en best leuk in de aanloop naar jouw leraarschap.
Je Spaans hoeft echt niet perfect te zijn: voeg aan iedere zin ‘che’ toe en je hoort erbij.
Hoe krijg je een goed beeld van leven en werken in Argentinië? Ik zou zeggen door het te vergelijken met iets dat je kent, in mijn geval Oostenrijk. Het eerste wat opvalt is dat je in de sneeuw bent terwijl je vrienden van hun Europese zomer genieten. Dus wanneer jij awesome ski pics aan het uploaden bent, zit iedereen die te bekijken op het strand met voeten in het warme zand. De lange, lange vlucht zal waarschijnlijk via de hoofdstad van Argentinië verlopen, Buenos Aires, dus probeer hier wat tijd door te brengen. Niet alleen omdat het een coole stad is, maar ook om enkele papieren in orde te brengen die je nodig hebt om te mogen werken. Dat gaat niet in Nederland, maar oké, als je wilt het kan ook per post. Mijn advies: vertel niemand dat het per post kan, zodat je ‘wel naar Buenos Aires moet gaan’, voordat je naar Ushuaia vliegt….
Eindelijk zit je dan in het vliegtuig richting het verre zuiden van Argentinië. Een ongelooflijke landschap dringt zich op. Zorg dat je bij het raam zit, want de besneeuwde bergen en bossen beneden lijken op iets uit de Lord of the Rings. Net voor de Drake Passage, waar de Atlantische en Stille oceaan samen vloeien, buig je naar rechts richting de enige stad hier in de buurt, Ushuaia. Je denkt bij jezelf: waar ga ik wonen en waar is het ski gebied?
Het ski dorp, Cerro Castor, bevindt zich op 26km van Ushuaia. Dit stuk asfalt is het eindtraject van een legendarische weg dat de ‘Pan-American Highway’ heet. Zit je goed op je stoel: deze begint helemaal in het noorden van Noord Amerika en eindigt precies hier, in het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika. Wees niet verrast als je een vermoeide, stoffige, motorrijder of fietser ziet, poserend voor het beroemde ‘Einde van de Wereld’ bord (zie foto hieronder). Deze reiziger begon zijn of haar reis misschien wel duizenden kilometers ten noorden van Ushuaia. Ushuaia is niet zozeer een relax bestemming, het is meer een plek voor onstuimige, avontuurlijke types.
Waar ga je wonen? Ook dit is heel anders dan in Oostenrijk, waar de school waarschijnlijk een handje helpt. In Ushuaia regel je je huisvesting zelf. Als Oostenrijk een goed geoliede machine is, is Argentinië meer een land vol verrassingen. Veel minder strak georganiseerd, maar bij iedere echte avontuur hoort nu eenmaal frustratie en doorzettingsvermogen. Het is een beetje als het beklimmen van een hoge berg: hoe moeilijker de klim, hoe mooier het uitzicht. Waarschijnlijk ga je in een hostel of in een appartement wonen. Ik koos voor een hostel. Het voordeel hiervan is dat praktische zaken zoals potten, pannen en beddengoed aanwezig zijn, plus je hebt prachtige verhalen van alle reizigers die hier verblijven. Als je met partner komt en je wilt meer privacy kan een appartement een goede optie zijn. Een combinatie is ook mogelijk: Beginnen in een hostel en in de eerste weken van je verblijf en op zoek gaan naar een goed appartement ter plaatse. Als je wat zoekt met andere Argentijnen dan gaat je Spaans pas echt hard vooruit, met name de foute woordjes…..
Gefeliciteerd, je bent in Ushuaia en je hebt een dak boven het hoofd! Tijd om te skiën? Bijna – eerst de papierwinkel. Vergeleken met Oostenrijk is er best een hoop administratieve rompslomp. Houd hier rekening mee en je zal zien dat er een voordeel aan kleeft: je hebt tussendoor tijd om Ushuaia te ontdekken voordat je met werk begint, dus profiteer ervan! Het Nationaal Park Tierra del Fuego is gratis in de winter, probeer heen en terug te liften, het is best makkelijk. Mochten Argentijnen je een lift geven en zij bieden je ‘mate’ (= bittere Argentijnse thee; uitgesproken als matée) aan, zeg dan altijd ja. Dit is de beste manier om vrienden te maken. Beleefd afwijzen is eigenlijk geen optie. Vraag simpelweg of je hun rietje (‘bombilla’) mag gebruiken, glimlach en ‘fake it ‘till you make it’. Binnen een paar weken vind je het vast wel lekker. Of niet, zoals in mijn geval. Maar het is wel heel gezellig. En voor je het weet heb je het over Koningin Máxima en Johan Cruijff.
Ook al is het drinken van mate even wennen, de vriendelijkheid van de mensen is van meet af aan één groot feest. Je zou eigenlijk kunnen spreken van een levenshouding, vervat in het woordje ‘calidez’, wat zoveel betekent als gezelligheid-vriendelijkheid-genegenheid. Als je je openstelt voor ‘calidez’, verandert je leven voorgoed. Beetje overdreven? Dramatisch doen is Argentijns ten voeten uit! Luister maar naar hoe Argentijnen discussiëren in een café, het lijkt soms wel een gevecht al dat schreeuwen. Het is hard, het is passioneel en de handen wapperen alle kanten uit. In Oostenrijk is het allemaal iets gecontroleerder. Laat ik het zo formuleren: Oostenrijk schonk de wereld de Weense wals. Maar Argentinië gaf ons de tango! En dat is geen toeval. Als je op zoek bent naar vuur, ijs en tegenstellingen, dan is Argentinië the place to be.
Op naar het ski gebied! Cerro Castor (‘bever gebergte’ in het Nederlands) is een half uurtje verwijderd van Ushuaia. De dagen zijn hier kort, dus als ski leraar kom je op je standplaats aan voor de zon opkomt. Zonsopgangen zijn altijd spectaculair in de bergen, maar hier in Tierra del Fuego zijn ze echt a-dem-be-ne-mend.
Cerro Castor, liefkozend ‘Cerro’ genoemd, is lang niet zo groot als Sankt Anton. Anders dan sommige uitgestrekte, verknoopte, Europese ski gebieden zoals b.v. Paradiski of Trois Vallees, voelt Cerro meer aan als een intiem, op zichzelf staande ‘boutique resort’. Skiërs die in Argentinië kiezen voor iets meer grootte, gaan vaker naar Bariloche; de adrenaline junkies geven de voorkeur aan Las Leñas. Cerro is bescheiden qua omvang, met dertien liften en een familie gevoel.
Vele van de (met name) Brazilianen en Argentijnen aan wie je les gaat geven hebben nooit eerder geskied. Zij zoeken een veilige omgeving om hun eerste meters te maken en dit is de kracht van Cerro. Maar dat is slechts een deel van het verhaal. Zuid Amerika’s beste atleten komen hier ook om te trainen en daar hebben zij drie redenen voor: Het ski seizoen is hier relatief lang (voor dit continent); er is meer sneeuwzekerheid; en er zijn enkele uitdagende zwarte pistes. Dus als je in je vrije tijd hard lekker wilt trainen, dan kan je in Cerro heerlijk los gaan.
Top skiërs vind je ook in Cerro Castor
Cerro Castor heeft weliswaar minder poeder, minder party en minder pistes dan Sankt Anton. Maar als je wilt werken in een volstrekt uniek landschap, met super hartelijke mensen, dan heeft Ushuaia sterke troeven in handen. Ben je een onafhankelijke type, wil je (meer) Spaans leren en vind je kleinschaliger gezelligheid belangrijker dan stampende massa après-ski, check dan zeker wat Ushuaia te bieden heeft. En bekijk of lees voordat je vertrekt ‘The Motorcycle Diaries’. Voor je het weet, droom je ervan de rest van Zuid Amerika te ontdekken…