Welkom bij het 4de en laatste deel van mijn blog! Als je blog 1, blog 2 of blog 3 gemist hebt, lees die dan eerst even, dan loopt alles in chronologische volgorde :-). In blog 3 kon je lezen over hoe ik midden in het seizoen naar huis ging en alle hoogte- en dieptepunten die bij een seizoen komen kijken. In dit laatste blog tel ik af naar de lente. Veel leesplezier!
Allemaal verzamelen voor de Hüttenrally!
Over de hoogtepunten van het vorige blog, ik was een hele belangrijke vergeten! De Hütten Rally. Samen met alle skileraren van alle scholen namen we de laatste lift de Maiskogel op. Vanaf bovenaan gingen we dan van hut tot hut naar beneden, om overal een drankje of schnaps te drinken. Bij de eerste hut bleven we een tijdje hangen, het sneeuwde namelijk natte sneeuw en niemand had erg veel zin om daar doorheen te skiën. iemand had zijn gitaar meegenomen en het werd snel knus en gezellig. Toen het eenmaal behoorlijk donker was besloten we met z’n allen naar buiten te gaan om een groepsfoto te maken. De natte sneeuw was in de tussentijd goede poedersneeuw geworden en we konden niet wachten naar beneden te gaan. Het was een waar spektakel: tientallen leraren, joelend en gierend in het donker door de poedersneeuw. A night to remember!
Groepsfoto met alle instructeurs uit Kaprun tijdens de Hüttenrally. Skischule Oberschneider. Skischule Schermer. Skischule Hartwegers. Skischule Alpin.
Week in week uit werkte ik hard en had ik plezier. De tijd van mijn leven zou je kunnen zeggen. Van ‘s ochtends tot ‘s avonds was er gezelligheid te vinden. De ontbijtjes met mijn collega’s, de middagjes aprés ski, de schnitzels (die ik overigens niet at, want ik ben een vegetariër, maar het zag er wel lekker uit), het leven in een skileraren huis; ik nam het allemaal in mij op. Mijn laatste week in de de skischool zou in eind maart zijn, daarna zou ik nog een week in Kaprun blijven en vakantie vieren. Mijn vader en beste vriendin kwamen me ophalen en samen zouden we dan terugrijden. Terugvliegen kon niet; ik had zo achterlijk veel bagage bij me. Note to all new instructors: je gaat echt niet veel andere kleding dragen dan je skiondergoed en je joggingbroek. Je hebt dan ook geen fancy jurken nodig of driedelige kostuums. Geloof me.
De laatste keer in de lift met mijn collega’s.
Die laatste week vakantie was ontzettend gezellig. Mijn beste vriendin had nog nooit geskied, dus ik kon mooi mijn opgedane kennis testen op haar. Aan het einde van de week kon ze comfortabel blauwe pistes skiën dus mission accomplished. Omdat er aan het einde van het seizoen ook altijd veel uitverkopen zijn, heb ik in mijn laatste week nog nieuwe ski’s voor mezelf gekocht, zodat mijn beste vriendin niet hoefde te huren en mijn ‘oude’ ski’s kon gebruiken.
Met mooie nieuwe Fischer ski’s ging ik de berg op. Ze waren een behoorlijk stuk stijver en langer dan de vorige ski’s en ook de radius was een stukje hoger. De perfecte ski om de Landes 1 op te doen, volgens de verkoper. En toen begon het een beetje bij me te dagen. De Landes I doen; dat is wel een heel mooie manier om het seizoen af te sluiten!
Off-piste mogelijkheden op de Kitzsteinhorn.
Dus zo kwam het er eigenlijk op neer dat ik me heb opgegeven voor de Landes en ik dus in einde april terug naar Kaprun moest. Nou, moest, ik ging natuurlijk met liefde. Ik kon tussen mijn vakantie en de Landes even naar huis om de overbodige overvloed aan kleding thuis te brengen en voordat ik het wist zat ik alweer in de trein terug naar Kaprun: op naar de Landes I.
Ik kon terecht in het huis waar ik al het hele seizoen had geslapen en dat scheelde voor mij ontzettend in de kosten. Daarnaast heb ik de Landes samen met mijn kamergenoten Maggie en Marlous gedaan dus dat was extra gezellig.
In de korte tijd dat ik thuis was, was de lente het dal in gekropen. Ineens was het echt zomers en alle sneeuw was ook gesmolten. Gelukkig lag er op de gletsjer nog genoeg anders hadden we een probleem. Dus daar gingen we, op slippers in de lift omhoog om bovenaan naar onze skischoenen te switchen.
Het lijkt misschien niet zo, maar het was ontzettend warm op deze foto, haha.
De eerste dag van de Landes I was pittig. Correctie: de hele Landes was pittig, maar die eerste dag sloeg wel in als een bom. Als eerste opdracht moesten we met z’n allen een stukje voor skiën, korte bochten van de rode piste, zo konden de trainers inschatten wie in welke groep moest, zodat het niveau in elke groep een beetje gelijk was. Daarbij werd ik in de laagste groep gezet en dat was even een domper. Ik was me er zeker van bewust dat mijn skiën niet je van het was, maar ik was ontzettend vastberaden het te halen, ondanks dat ik pas tijdens de opleiding had leren skiën.
De Landes I is compleet andere koek dan de Anwärter. Waar je bij de Anwärter vooral de focus legt op het leren lesgeven en het basis skiën, leg je bij de Landes I voornamelijk de nadruk op het eigen kunnen en het hoge tempo skiën. Het gaat er echt om dat je laat zien dat je weet wat je doet en dat jij de baas over je ski’s en het terrein bent en niet andersom. Dat was voor mij ontzettend wennen en ontzettend spannend. Het was ook tijdens de Landes dat ik voor de eerste keer over moguls (buckels) heb geskied, omdat dat gewoon iets is wat ik normalerwijs liever vermijd. Ook het off-piste skiën zit bij mij niet in de voeten en hoewel ik het erg leuk vind, vind ik het wel lastig. Het niveau lag hoog, maar ik voelde elke dag verbetering. Ik kreeg steeds meer vertrouwen ik mijn eigen skiën maar diep vanbinnen wist ik dat het niet genoeg was om de Landes met positieve cijfers af te ronden. Maar zo’n houding kom je er niet dus ik ging door.
De examens kwamen in zicht en ik werd ontzettend nerveus. Ik was tijdens de Anwärter ook wel nerveus, maar toen had ik wel een positief gevoel en was ik er zeker van dat ik het wel ging halen. Helaas was dit tijdens de Landes niet zo en hoe goed ik ook probeerde dat nerveuze gevoel weg te duwen, het lukte me amper. Naast dat je praktijkexamen moet skiën, moet je ook een stuk theorie doen en wederom een lesgeef examen. Gelukkig weet je na een heel seizoen lesgeven wel hoe het werkt, dus dat was niet zo lastig. Ook de theorie was goed te doen. Maar die moguls, carvebochten en dynamische korte bochten… Dat ging nog wat worden.
Op de examendag was ik bizar nerveus en dat kwam vooral doordat we moesten beginnen met de dynamische korte bochten, maar goed, dan heb je het ergste maar vast gehad toch? Niet dus. Die gingen tegen alle verwachtingen in beter dan ik had verwacht. Toen kwamen de lange bochten en vanaf de eerste bocht wist ik al dat ik te langzaam was. Ik kon niet genoeg kanten en het resultaat was veel te lange, amper carve bochten. Toen kwamen de moguls en die gingen niet ineens magisch veel beter dan voorheen. Helaas heb ik het dan ook niet gehaald! Ik baalde natuurlijk enorm, maar ik had zo ontzettend veel geleerd en ik had echt een nieuwe liefde gevonden voor skiën. Ik had een nieuw doel voor ogen: super hard trainen, beter worden en het seizoen erna op het herexamen knallen!
Groetjes,
Susanne
PS Tussen jou en mij, ik heb ondertussen het herexamen gehaald 😀
//
Is het bij jou nu ook gaan kriebelen om als ski- en/of snowboard leraar een seizoen in de sneeuw te werken? Meld je dan aan voor jouw droomseizoen in de sneeuw met Snowminds!