Op 6 november begon ik aan mijn nieuwe avontuur: een winterseizoen met Snowminds als skilereraar in Canada! Ik heb eerst een 3-weekse cursus in het Engels gedaan in Kaprun. De Canada (en hetzelfde geldt voor Japan)-groep reed met z’n allen in de bus naar Oostenrijk. We verbleven in het 4-sterren Hotel Antionius, met spa, elke dag ontbijtbuffet en een 4-gangendiner. Het was altijd gezellig in het hotel. De Denen die ook in het hotel sliepen leerden ons zinnen als ‘Ik ben vol’ en ‘Ik heb een kater’. 🙂 
– Mijn skigroep was in de weken van de opleiding als mijn familie. Ik ga lesgeven in Mount Washington met o.a. Ditte die je hier achter mij ziet.
In de eerste tien dagen van ons verblijf in Oostenrijk hadden we een voorbereiding op de Anwärter. We kregen les van de gestoorde Zacki en Karl, waarbij we alles leerden over de bananen-houding, Alpines Fahrverhalten en how to ‘GET DOWN!’. Karl gebruikte een anti-aging zonnebrandcrème, ook al was hij pas 30. Tijdens de trainingen kregen we pijn in onze benen op elke mogelijke plek (hij had ons ook gewaarschuwd), maar dat vergeet je natuurlijk elke dag, want zoals Karl je dan wijs maakt: ‘Heute so ein schöner Tag!’
– Één van de prachtige dagen met Zacki en Karl op de Kitzsteinhorngletsjer in Kaprun.
Na de drukke skidagen gingen we vrolijk door naar de après-ski. Na het avondeten was er nog een programma in het hotel, vaak informatief maar soms ook voor de lol. Een ijshockeywedstrijd in Zell am See en een voetbalwedsrijd Denemarken-Zweden bijvoorbeeld, super leuk!
– De lawine cursus die we kregen was theoretisch maar ook praktisch (in het donker een wedstrijdje ‘met de peeper een andere peeper zoeken’;))
– Twee Denemarken-fans van het Snowminds-team, Giovanni en Jakob. Eigenlijk waren alle 150 in de zaal rood en wit gekleed:D
– Één van de leukste avonden in de hotelbar.
– Tijdens een teambuilding avond , waarbij Snowminds ‘Ski the World’-presentaties had geregeld (over verschillende bestemmingen over de wereld).
– Op de vrije dagen waren er altijd leuke tripjes georganiseerd. Dit was bij de rondleiding door Zell am See!
Na die tien dagen begon de echte Anwärter-opleiding: nu werd het pas serieus! Van 9.00 tot 14.30 of 15.00 les, en daarna van 16.00 tot 18.00 theorie, Poeh, dan was ik wel moe hoor! Maar het was tegelijkertijd ook geweldig, omdat we allemaal toe leefde naar het moment dat we naar Japan en Canada vertrokken. De lessen waren serieus maar we hadden ook veel lol, bijvoorbeeld als we tijdens de ‘Kinderunterricht’-les volwassenen en kinderen naspeelden zodat de leraar kon oefenen.
– Onze twee trainers tijdens de Anwärter: Marin en Jonas. Ze waren super tof!
-Tijdens de Anwärter kregen we les over hoe je kleine kinderen leert skiën door middel van spelletjes.
Het enige waar we nogal pech mee hadden waren onze examendagen… Het sneeuwde echt de HELE dag. De examenonderdelen waren ‘Pflough’, ‘Pflough steering’ en ‘ Short turns’.
– De dag van het examen. Het was ongelofelijk koud en het sneeuwde constant (slecht zicht..), maar we moedigde elkaar aan wat zeker hielp!
Na de uitslag van de examens was de stemming zó goed! We hadden namelijk de beste resultaten ooit voor Snowminds; iedereen had zin in een topfeest! Eerst speelden we nog een grappig spel waarbij we in groepen opdrachten deden door de straten van Kaprun. Nadat iedereen klaar was verzamelden we in Paviljoen (de plek waar we vaak uitgingen), en dan kon nu het feestje beginnen. Er waren 212 Snowminds-familieleden, gekleed in witte overals (die kregen we bij binnenkomst). We vonden het heel jammer dat dit het laatste feest met de Japan-groep zou zijn, maar ondanks dat was het een geweldig feest!
– De perfecte afsluiting van de beste drie skiweken ooit. Morgen gaan we naar Canada!!!
– Dit is de volledige Japan- en Canada groep voordat we naar München reden.
De dag na het feest vertrokken we vroeg naar München, waar de vlucht naar het volgende avontuur vetrok: Canada! Het was gek om afscheid te nemen van de helft van deze groep, want in drie weken had ik goede vrienden gemaakt die ik nu niet meer zou zien:( Tegelijkertijd waren we allemaal super enthousiast om naar Canada te gaan. In mijn volgende blog zal ik vertellen over mijn ervaringen als skilerares in Mount Washington:)
Liefs, Malou!