op 23 november 2016 was het zo ver; Ik stapte in de bus naar het grootste avontuur van mijn leven: voor vijf maanden naar Oostenrijk om te werken als snowboard- en skilerares. Via Snowminds heb ik mijn droom seizoen gehad. Met de drie weekse ski opleiding ben ik perfect voorbereid. In mijn eerste blog beschrijf ik hoe ik de voorbereiding en de opleiding ervaren heb. In het blog dat daarop volgt vertel ik wat mijn seizoen tot droomseizoen maakte.
Voorbereiding
Eigenlijk begon de spanning al met de voorbereiding. Het moment dat je besluit, ja dit wil ik écht gaan doen. De twijfels waar jij wellicht op dit moment ook mee zit. Neem ik een tussenjaar of ga ik studeren? En maak ik wel nuttig gebruik van dit tussenjaar door als ski instructeur ergens te gaan werken? Leer ik daar nog wat anders dan skiën en bier drinken? Geloof me: dat doe je!
Een week van te voren begon ik met inpakken, bang om wat te vergeten. De dag voor vertrek kwam het klassieke plaatje: ik, zittend op een enorme hutkoffer, die écht niet dicht ging. Mijn moeder die er mopperend bij stond. ‘Waarom moet je toch altijd zoveel mee? Je gaat de helft niet gebruiken hoor!’ Naast die enorme hutkoffer had ik ook nog 2 snowboard, mijn ski’s en ski- en snowboardschoenen. De buschauffeur was niet zo blij met me.
Reis
Zodra ik in de bus stapte begon mijn avontuur met Snowminds. Subtiel als ik altijd ben begon ik meteen te schreeuwen: EN WIE GAAT ER OOK NAAR ZELL AM ZILLER?? Voorzichtig stak één meisje haar hand omhoog gaan. Nooit verwacht dat we uiteindelijk beste maatjes zouden worden.
De eerste foto die ik heb gemaakt in Oostenrijk. Links van mij Shannon, waarmee ik uiteindelijk naar Zell ben gegaan.
De training
Aangekomen in Kaprun startte we meteen met de opleiding. Ik was hier best wel zenuwachtig voor, want ik had nog erg weinig ski ervaring. Mijn snowboard anwärter had ik eerder al gehaald via een andere organisatie. Toch wilde ik graag met Snowminds mee omdat ze je het hele seizoen begeleiden, vanaf de opleiding, tot en met wanneer je weer terug bent in Nederland. Dat gaf me een veilig en fijn gevoel voor het toch al zo grote avontuur. Ik wist dat het hard werken zou worden, maar ging het gewoon proberen.
De eerste anderhalve week hadden we voorbereiding op de Anwärter. Hier ligt de focus ook op je eigen kunnen en behandel je alle onderdelen die je moet halen voor de Anwärter. Het was voor mij erg intensief, dus als we geen avondprogramma hadden lag ik zo vroeg mogelijk in bed (saai hé?).
De sfeer was écht top. Het scheelt zoveel dat je sowieso allemaal dezelfde grote passie deelt: snowboarden en/of skiën. Daarnaast gaan de meeste mensen dit avontuur alleen aan, waardoor je allemaal behoefte hebt aan sociaal contact. Dit vond ik een van de spannendste dingen toen ik wegging: ik zag mezelf al zielig alleen aan de eettafel zitten. Maar geloof me, dat kan daar niet eens gebeuren. Tijdens de voorbereiding hadden we afentoe avondactiviteiten of Duitse les. Dat was heel leuk voor de afleiding, even met wat anders bezig zijn. Ik raad je wel echt de Duitse cursus aan. Ik kon nog geen woord Duits en door de cursus kon ik verstaan wat de opleider zei. Opzich best handig…
Anwärter opleiding
Na anderhalve week begon de echte Anwärter opleiding. Dit hield in dat we nu echte opleiders kregen, de hele dag intensief les kregen en in de middag altijd theorie. Tijdens de opleiding begin je echt vanaf 0. Je leert hoe je les geeft aan beginnende volwassen én kinderen. Daarna ga je verder met “Pflug drehen” en “Pflug steuern”. Bij Pflug drehen maak je bochten in een pizza punt, en bij Pflug steuern is de stap van het skiën in een pizza punt naar het parralel skiën. Deze twee technieken moet je ook afsluiten op het examen. Tussendoor oefen je nog een beetje je eigen techniek: je moet als examenonderdeel namelijk ook korte bochten laten zien. Het laatste examen onderdeel was je lehraufrit: een lesje van +/- 10 min waarin je les moet geven (in het Duits) aan je eigen groepje. Tijdens de Anwärter week kun je echt onwijs veel leren, mits je gemotiveerd mee doet. Soms is alles niet even spannend als je verwacht had, maar probeer ook dan je aandacht erbij te houden.
Examen dag!
De dag van de examens was ik zó zenuwachtig. Het was de eerste dag dat het sneeuwde, dus de pistes waren anders dan ik gewend was. Ik voelde me nog steeds een beetje een giraffe op het ijs. Ik was niet zo zeker over mijn eigen skikunsten. Maar eigenlijk gingen alle onderdelen best goed! Dezelfde middag hoorde we de uitslag. IK WAS GESLAAGD! Mijn hele groep was geslaagd, dus dat was echt heel tof. Allemaal naar buiten gerend en de Snowminds hakka gedaan, mooi groepsmoment. In de avond een leuk feestje gevierd.
Vertrek
De dag daarna vertrokken we allemaal naar ons gebied. Moeilijk om tegen je nieuwe vrienden die naar een andere bestemming gingen doei te zeggen, maar klaar voor het nieuwe avontuur! Zin om te gaan werken, zin om het skilerarenpak aan te hebben, zin in de après-ski en om op onszelf te wonen.
Eigenlijk begon het nu pas écht. Daarom komt mijn volgende blog snel, waar ik jullie alles zal vertellen over mijn seizoen! Tot dan (: