Meet the team! In deze rubriek lees je over het team achter Snowminds. Elk team member beschrijft zijn of haar eerste paar jaren in de skiwereld. In dit blog spreekt: Thijs Kennis
Het is bizar wanneer ik me bedenk wat het skiën me gebracht heeft. Ik krijg er kippenvel van. Oostenrijk, Zuid Afrika, Zwitserland, Lesotho. Elk landen die op zichzelf niets met elkaar te maken hebben maar in elk heb ik een langere tijd doorgebracht. Allemaal met dezelfde aanleiding: sneeuw.
Ik was 17 jaar toen ik aan mijn eerste seizoen begon. Het was allemaal maar een samenloop van omstandigheden. Ik wist niet zo goed wat ik wilde doen na de middelbare school en besloot me maar lukraak in te schrijven voor een opleiding. Dat was geen denderend succes, om het zacht uit te drukken. Al na 3 weken besloot ik me uit te schrijven en te gaan kijken naar opties. Één van de dingen die ik al lang wilde doen, was een seizoen in de sneeuw. En zo begon ik zonder het te weten, aan een reis die nu al bijna 8 jaar duurt en die nog altijd niet zijn eindpunt bereikt heeft.
Mijn eerste seizoen
Ik weet nog heel goed hoe mijn eerste seizoen begon. Snowminds bestond toentertijd nog lang niet. Het was ontzettend veel werk. Het uitzoeken van skigebied, opleiding en skischool en dat ook nog allemaal in het Duits. Ik vond het behoorlijk spannend. Mijn moeder bracht me naar de opleiding in Oostenrijk omdat de trein met alle spullen die ik had meegebracht geen optie leek. Gek genoeg is een van de dingen die ik me het best herinner het moment dat na twee dagen mijn moeder weer naar Nederland vertrok. Toen ze na gedag zeggen de deur achter haar dicht trok, moest ik nog één keer “Dag mam!” roepen. Ik was een 17 jarige jongen, maar ik vond het verschrikkelijk, gedag zeggen. Maar ik begon aan mijn eerste grote avontuur, weliswaar alleen, maar toch had ik er zin in.
De opleiding was voorbij voordat ik het wist en tot de dag van vandaag snap ik niet dat ik, met het houtje touwtje Duits dat ik destijds sprak, door de opleiding ben heen gekomen. Toch was het zo en zo begon ik met mijn kersverse skileraren diploma op zak, aan mijn eerste seizoen in Oostenrijk. Ischgl was mijn gebied naar keuze en het bleek al snel dat ik goed had gekozen.
In Ischgl was ik op mijn plek. Ik leerde razendsnel Duits, mijn ski techniek ging met sprongen vooruit en langzaam groeide de passie voor skiën. Ik skiede elke dag van “open tot sluit” en zelfs dat was niet genoeg. In mijn eerste seizoen heb ik geen dag over geslagen, geen pauze genomen. Ik vond het trainen en werken aan mijn techniek heerlijk, maar het was soms lastig om iemand te vinden die training kon geven. Ik vind het nog altijd jammer, dat ik niet extra training heb kunnen doen, voordat ik aan mijn seizoen begon. Toch was het heerlijk, eindelijk kon ik elke dag doen wat ik wilde en na het eerste seizoen besloot ik er een tweede achteraan te plakken.
Studeren of Landes?
Na het tweede seizoen had ik de keuze om te gaan studeren of mijn Landes te gaan halen. Door zelf opgelegde druk besloot ik toch aan een studie te beginnen. Ik maakte het eerste jaar af en hoewel studeren best leuk was, besloot ik toch weer te gaan skiën. Ik schreef me in voor de Landes opleiding en na een ontzettend leerzaam seizoen had ik een van mijn dromen verwezenlijkt: Ik was Landes leraar!
Ik besloot mezelf te belonen met een seizoen “skibummen”. Samen met twee maten, Tim en Joep, huurde ik de hele winter lang een appartement in Oostenrijk. Ik werkte alleen in de hoogseizoen weken en besteedde de rest van het seizoen aan mijn grootste passie: Freeriden. We kochten aan het begin van het seizoen een skipas voor héél Tirol. We maakte veel video’s en ik schreef veel voor wePowder. Elke dag bekeken we de weersvoorspelling en reden vervolgens naar het skigebied in Tirol waar op dat moment de beste condities waren. Het was de ideale manier om de verschillende gebieden in Tirol te verkennen.
Skitour lunch met Joep en Tim
Afrika
Tijdens dat seizoen kwam ik in Ischgl een familie uit Zuid Afrika tegen. Ik kon het ontzettend goed met ze vinden en één van hen had een winter in Afriski les gegeven. Een klein skigebiedje in Lesotho. Voor ik het wist was het seizoen in Oostenrijk voorbij en zat ik in het vliegtuig naar Zuid Afrika. Werken als skileraar in Afrika was totaal anders dan in Europa. De cultuur, de sneeuw, de locatie. Niets was hetzelfde. Het was een unieke ervaring die veel indruk achterliet.
In de winter die daarop volgde was het tijd voor een nieuwe uitdaging. Al jaren wilde ik graag naar Zwitserland en ik besloot in Nendaz te gaan werken. Onderdeel van het prachtige Les 4 Vallées gelegen in Franstalig Zwitserland. Een nieuwe taal, een nieuw gebied en een iets ander skigebied met hogere bergen en een bruisende skicultuur. Iets wat mij door de jaren was opgevallen, is dat de cultuur en sfeer in een skigebied ontzettend veel invloed heeft op de ervaring. En mijn eerste seizoen in Zwitserland was daar wederom een bevestiging van. De combinatie van de pure skicultuur en het fantastische terrein bracht me plots weer in de gelegenheid om aan mijn techniek te werken en plotseling ging mijn ski techniek weer met sprongen vooruit.
Ondertussen zitten de tweede seizoenen in Afrika en Zwitserland er al weer op. Terugkijkend op de eerste seizoenen zou ik weinig anders doen. Wel vind ik het jammer dat ik destijds niet de mogelijkheid heb gehad vooraf meer training te doen. Voor mij was mijn eerste seizoen echt een jaar om te leren en extra voorbereiding had daarin erg geholpen. Juist vanuit die gedachte hebben we besloten het vanuit Snowminds mogelijk te maken die extra training te doorlopen. Het is de extra eerste stap in de juiste richting, die ik juist had gemist in mijn eerste seizoen. Daarnaast zijn de verschillende bestemmingen enorm bepalend en er is voor mij op dit moment niets mooier, dan het voor andere mogelijk te maken aan hetzelfde avontuur te beginnen als waar ik zelf, bijna 8 jaar geleden aan begon.
Het ondersteunen, voorbereiden en helpen van nieuwe aankomende leraren geeft een kick. Ik kijk nu al weer uit naar het volgende seizoen en kan niet wachten om in November de aankomende leraren op weg te helpen én om zelf weer de eerste bochten te draaien!