Van student naar skileraar
Zo zit je 6 weken geleden nog te zoeken naar een baan in (het regenachtige) Nederland en zo zit je in Oostenrijk als skileraar. De komende maanden probeer ik je mee te nemen in de achtbaan van het skileraren avontuur die voor mij slechts 6 weken geleden is begonnen(!).
Mijn naam is Maarten Duineveld. Na eerst 4 jaar gestudeerd te hebben in Amsterdam, HBO Sportmarketing, leek het aslof het echte leven dan zou gaan beginnen. Een baan, een huisje enz enz. Tot ik Snowminds voorbij zag komen op Social Media. Na een (tof) introductie gesprek met Thijs wist ik het zeker, ik zou een seizoen in de sneeuw gaan doen als skileraar. Mijn droom om een compleet seizoen in de bergen door te brengen combineren met één van mijn grootste passies, de perfecte plaatjes schieten, leek werkelijkheid te gaan worden!
Wat heb je daarvoor nodig? Ten eerste is het halen van je Anwärter best handig maar daar ga je natuurlijk voor heen, een skischool waar je aan de slag kan (regelt Snowminds), een (kleine) geld reserve voor de après-ski en een goede ski-uitrusting. Oh en vervolgens je tas inpakken, dat blijkt overigens nog best een dingetje te zijn, check m’n eigen blog over hoe dat verliep, uch uch….
“Één van mijn passies naast het skiën, is fotograferen. In dit blog vind je een aantal van mijn foto’s! Wil je meer zien? Check dan @maarten.jpg en @snowmindsnl“
Always keep smiling
Eenmaal alle spullen in Nederland gepakt vertrok ik met 5 stuks bagage (ik was niet eens degene met de meeste bagage..) richting Utrecht om vervolgens zo’n 14 uur in de bus door te brengen met alle nieuwe instructors. Maandag kwamen we aan in Kaprun waar we op dinsdag begonnen met trainen op de Kitzsteinhorn.
Tijdens het begin van de opleiding begonnen we meteen te werken aan onze eigen techniek, samen met Kamil onze trainer. Ook al denk je nog zo goed te kunnen skien (zoals ik ook deed) zijn er meer dan genoeg punten waarvan de trainer zal zeggen, je doet dit, dit en dit niet goed. Maar in de lift benadrukte Kamil wel zijn motto ‘always keep smiling’!
En dat lachen doe je meer dan genoeg tijdens je opleiding. Mijn seizoen had niet beter kunnen beginnen. Van het ontmoeten van andere instructors tot het samen eten en het Apres Skiën aan het eind van de middag, alles was zo gezellig. Maar ook naast alle lol is het tof om te zien dat alle instructors één doel voor ogen hebben; de Anwärter halen, en skileraar worden (of snowboardleraar uiteraard)!
Adrenaline, spanning en voldoening
Na twee weken trainen begon dan eindelijk de Anwärter! Nu ging het erom dat we klaargestoomd werden voor de examens die aan het eind van de week zouden worden afgenomen. Spanning die volgde, want én we gingen naar een nieuw gebied (Zell am See), kregen een nieuwe trainer én we zouden een nieuwe groep krijgen.
10 dagen intensief trainen, met één van de pittige tantes van de SBSSV, volgde. Lesgeven aan kinderen en volwassenen blijkt iets compleet anders te zijn. Wanneer het onderwerp volwassenen wordt behandeld is alles normaal en erg serieus maar zodra het over kinderen lesgeven gaat veranderd ongeveer 90% van de groep in een klein kind die compleet de weg kwijt is en kruipen ze terug in hun jeugdtijd. Hoe gekker hoe beter lijkt wel. Oh daarbij nog goed om te zeggen dat de trainer misschien nog wel het grootste kind weer was. Zodra we een oefening gingen doen veranderde ze in het grootste kind op ski’s (GEWELDIG!).
Na 9 spannende en intensieve dagen moet je klaar gestoomd zijn voor je examens. Lesgeven, theorie en ski oefeningen uitvoeren. De avond voor de examens wordt er nog geprobeerd te leren, maar dat eindigde toch uiteindelijk in spelletjes, een biertje drinken en slap ouwehoeren, de spanning was te voelen. De dag erna volgde er de adrenaline tijdens de examens. Niet voor iedereen was die adrenaline een prettig, voor andere juist wel, zo had Jasper bijvoorbeeld eindelijk is warme handen tijdens het skiën, toch prettig (na drie weken met koude handen..).
Ik vond het weer heerlijk om die adrenaline te voelen. 1 kans, meer krijg je niet. Nu moet je laten zien wat je kan, eerst korte bochten, dan de het Pflug steuern en als laatst de parallel lange bochten. Ik stond met mijn examengroep van bijna 100 deelnemers aan de start en dan moet je als nummer 7. Fijn omdat je het dan maar gehad hebt, maar spannend omdat er ongeveer 93 paar ogen op je gericht zijn.
Mijn doel was om op de beoordeling (die van 1 tot 5 loopt, waarbij 1 best is en 5 onvoldoende) minimaal een 2 te halen op 1 van de 3 onderdelen. De uitdaging die mij dus tijdens de examens bezig hield was om 1 van de 3 onderdelen zo goed te skiën dat ik die 2 zou binnenslepen. Alles gelukt en nu klaar? Het skiën wel, maar het wachten op de uitslag niet. Dit was minstens zo spannend! Wil je weten hoe mijn hele dag eruit zag? Klik dan hier om verder te lezen.
Na een aantal spannende uren kwam het moment van de waarheid… Nu een skileraar of niet? YES! Ik was geslaagd met nog eens hele mooie cijfers ook, dat betekend; ik ben nu skileraar! Blij? Ojazeker! Hoe vond ik het zelf gaan? Geweldig! Na 3 ontzettend leuke, spannende en uitdagende weken zit het erop, afscheid nemen van alle vrienden die je in die 3 weken hebt gemaakt en op naar Neukirchen waar ik de komende 4 maanden les mag gaan geven! See you soon! Zin om mij te volgen tijdens het seizoen? Bekijk dan is m’n eigen blog of instagram (plaatjes kijken is toch leuker).
