Ik ben Madelief, geboren en getogen in Amsterdam en 17 jaar oud. Toen ik klaar was met de havo wilde ik er een jaartje tussen uit. Na lang twijfelen heb ik besloten skilerares te worden via Snowminds. Het beste besluit wat ik maar had kunnen nemen. Een paar weken voor vertrek naar Kaprun voor de anwärter opleiding hoorde ik dat ik in Katschberg les zou gaan geven. Meteen ben ik uitgebreid gaan googelen om alles over het gebied te weten te komen. Overal stond aangegeven dat het een klein gezellig familiegebied was, precies wat ik zocht.
Na de geweldige weken in Kaprun vertrok ik dan eindelijk naar Katschberg. De baas van de skischool kwam ons persoonlijk ophalen. Na 2 uur reden we Katschberg in. Het leek wel een sprookje. De felle zon scheen op de prachtige bergen bedekt met sneeuw. Het idee dat ik hier 4 maanden ging verblijven leek nog heel onwerkelijk.
Vrij snel kwam ik erachter dat Katschberg precies het dorpje was wat ik zocht, niet te groot en heel avontuurlijk. Na een paar weken kende we iedereen in het dorp en ook in de stamkroeg waren we bekend. In totaal waren er 4 restaurant, 1 klein supermarktje en een aantal luxe appartementencomplexen. Ook het skigebied was niet gigantisch, maar wat mij betreft precies goed om les te geven. De sfeer in Katschberg kan ik bijna niet beschrijven. Iedereen kent elkaar en iedereen voelt dezelfde liefde voor het fantastische dorpje.
Alles wat ik mee heb gemaakt in Katschberg is me bijgebleven, maar één avond heel specifiek. Dit was de avond van de fakkeltocht. Op 1 januari gingen alle skileraren van het dorp een fakkeltocht skiën om zo het nieuwe jaar in te luiden. We werden in drietallen naar het topje van de berg gebracht met een sneeuwscooter. Met een enorme snelheid sjeesde we naar boven. De avond van de fakkeltocht was er enorme storm. Wind, sneeuw en kou. Maar dat weerhield ons totaal niet. Daar stonden we dan, met 50 skileraren boven op de berg. Het was zo donker dat je geen hand voor ogen zag. Toen na even wachten het startsignaal werd gegeven gingen we allemaal in positie staan boven op de piste. We zagen elkaar heel slecht dus moesten vooral op basis van geluiden checken of we goed stonden. Het moment dat ik daar boven op de berg stond, uitkijkend op het dorpje wat mijn hart had gestolen besefte ik me dat dit het beste tussenjaar ooit was. Eindelijk mochten de fakkels aan. We ontbrandde de fakkels en begonnen met skiën. Na twee bochten vielen alle fakkels uit door de storm. Een beetje anti climax maar ook vrij hilarisch. In het donker probeerde we de afdaling zo veilig mogelijk af te leggen. Eenmaal beneden stonden honderden vakantiegangers ons juichend op te wachten, ook al hadden ze vrijwel niks gezien van onze afdaling. Tussen die honderden mensen zag ik ook mijn eigen leerlingen van die week met grote ogen naar mij kijken. We sloten een prachtige avond af met een biertje en een dansje in de kroeg.
Een week die me goed is bijgebleven, is de week dat ik les moest geven aan rijke polen. Dit was een echtpaar met twee kinderen die wel wat beter wilde leren skiën. Ik werd voor de hele week 4 uur per dag geboekt om les aan hun te geven. Zondagochtend liep ik naar de verzamelplaats en ontmoette het gezin. Al vrij snel werd duidelijk dat ze me helemaal niet vier uur per dag nodig hadden, maar ze vonden het een fijn idee dat ze me op elk willekeurig moment konden inschakelen. We maakte de afspraak dat als zij me belde, ik zou komen om hun wat ski skills bij te brengen. Zo werd ik maandagochtend gebeld. Na twee eenvoudige afdalingen te hebben gedaan met de verwende dochters vonden ze het wel weer genoeg geweest voor die dag. Ze namen me mee naar een mooi terras voor een drankje en een hapje. Zo ging het de hele week eigenlijk door. Het was een heerlijke week met veel terrasjes en interessante gesprekken met de veel te rijke ouders. De laatste dag bedankte ze me met een flinke fooi.
Ik moet eerlijk zeggen dat dit een enorme uitzondering was, want normaal gesproken had ik een groepje van 12 kinderen, ook geweldig, maar heel anders.
Mijn seizoen in de sneeuw is helaas afgelopen maar ik neem alle wijze lessen mijn hele leven nog mee. Ik heb zoveel geleerd. Van hoe je hard moet werken, hoe je met moeilijke ouders omgaat en hoe je kinderen blij maakt, tot hoe je een zelfstandig leven lijdt. Daarbij besef ik me nu nog meer hoe gelukkig ik word van skiën. Zelfs na 4 maanden skiën kon ik er geen genoeg van krijgen. Ik zou iedereen maar dan ook echt iedereen een seizoen in de sneeuw aanraden. Naast dat je 4 maanden mag skiën en mag genieten van de bergen is het ook een enorm leerproces, waar je je hele leven iets aan hebt. Ik heb een familie erbij gekregen en een nieuwe plek op de wereld waar ik me 100% thuis voel. Dit gun ik iedereen.
Ik ga nu beginnen aan de studie fysiotherapie, maar ik weet zeker dat er vroeg of laat weer een seizoen in de sneeuw op mij staat te wachten!
// Madelief
Wil jij ook net zoals Madelief een seizoen in de sneeuw doen? Meldt je dan aan hier op onze website zodat je nu al een plekje hebt gereserveerd voor je droomseizoen in de sneeuw. De plekken op onze opleidingen vullen zich snel en op sommige bestemmingen zijn nog maar een heel erg beperkt aantal plekken beschikbaar, onder andere door het kleine aantal visa dat beschikbaar is voor landen zoals Canada! Mocht je jezelf willen aanmelden dan kun je hier via de website doen, maar mocht je nog paar vragen hebben en meer te weten willen komen over onze opleidingen dan kun je ons altijd bellen of een berichtje sturen!
We hopen je te zien in de sneeuw 🙂