Mijn vier continenten als skilerares

Mijn kantoor? De hele planeet!!

Ik sta op de bergtop en kijk uit over de horizon… “Het leven is geweldig!” Terwijl ik mijn ogen snel over het landshcap laat gaan, zie ik prachtige besneeuwde bergtoppen aan alle kanten. Ik voel de sneeuw onder mijn voeten en de zon die mijn huid omarmt. Ik verslind het allemaal net op tijd als een briesje me verrast en me wakker maakt.

Ik realiseer me dat mijn bergtop niet de Wildgerlosspitze in Oostenrijk, Delirium Dive Gate in Canada of Mt. Yotei in Japan is! Nee, ik word omringd door de witte kliffen van Hvide Sande in Denemarken. Maar al mijn herinneringen en ervaringen van de afgelopen jaren komen terug en ik denk na over mijn tijd als skileraar op vier continenten!

In slechts 2 jaar heb ik meer meegemaakt dan ik ook had durven dromen. Ik heb gewoond en gewerkt in de mooiste Oostenrijkse Alpen, oog in oog gestaan met een hongerige leeuw, sneeuw gezien in Zuid-Afrika, op de zijkant van een actieve vulkaan geklommen en geskied in de droogste, meest magische poedersneeuw in Japan.

Mijn lange reis begon toen ik afstudeerde van de middelbare school. Op dat moment had ik absoluut geen idee wat ik zou gaan doen! Eerlijk gezegd was ik nog nooit zo bang geweest. Ik stond hier met een diepe kater na een week van afstuderen vieren en ik had bijna geen plannen voor de toekomst. Ik had alleen get vage idee dat ik een Oostenrijkse skileraar wilde worden! Nu sta ik hier 2 jaar later en kijk ik met een grote glimlach op mijn gezicht terug op mijn reis.

Zie jij jezelf in mijn situatie van 2 jaar geleden? Of heb je een soortgelijke passie voor skiën? Ik vertel graag over mijn ervaringen en zal mijn best doen om je inzicht te geven in het leven als skileraar en de meest fantastische omgeving als kantoor te hebben. Blijf lezen…

 

 

Ervaringen in Oostenrijk

Mijn familie zou me omschrijven als een meisjes met veel te veel energie. Ik ben het type dat altijd zoek is naar nieuwe uitdagingen. Dus toen ik een plek kreeg aangeboden in het Snowminds Team van leraren, twijfelde ik geen seconde of ik dit wilde doen!

Ik werd op weg gestuurd naar mijn eerste skiseizoen in Oostenijk en dit ging gepaard met de mooiste uitzichten over de Alpen en een Oostenrijkse woordenschat waar ik bijna misselijk van werd. Er niet te vergeten veel Weissbier in Zell am Ziller (Mijn thuis in de Alpen)! Als skileraar in skischool Pro Zell kwam ik al snel in de rol van skileraar terecht. Ik leerde om te gaan met een strenge maar lieve baas, nieuwe mensen te ontmoeten en deel uit te maken van een nieuwe familie! Het is echt moeilijk om het gevoel te beschrijven deel uit te maken van een team dat gevulde is met zoveel liefde en zorg voor elkaar. In Zell am Ziller had ik echt het gevoel dat ik een nieuwe skifamilie en thuis had gevonden. Ik weet dat dit bijna te mooi klinkt om waar te zijn en misschien geloof je me niet! Maar wacht tot je het zelf ervaart. Door mijn baan als skileraar had ik het voorrecht om de lokale bevolking te leren kennen; lifters die altijd vriendelijk commentaar hadden, parkeerpersoneel dat van tijd tot tijd een koud biertje aanbood en verschillende barmannen. Ze testten mijn gebroken Duits en leerden me hoe te leven in de bergen. Het zeggen van “nein Danke” is niet gepast als iemand je schnappes aanbiedt 😉

Er wordt me vaak gevraagd hoe de Oostenrijkse cultuur anders is en elke keer eindig ik met een verhaal over mijn collega’s of bazen. De Oostenrijkse bergcultuur is gevuld met relaxte, leuke mensen! De bestemmingen worden gekentmerkt door een “aber so ist das Leben = zo is het leven nu eenmaal” houding. Het zorgt ervoor dat je ontspant en van het leven kunt genieten, maar soms meer dan wat gezond is voor iedereen.

De maanden in Oostenrijk vlogen voorbij en voor ik het wist was ik terug omringd door witte kliffen en zachte golven die op de pier sloegen. Terwijl ik hier stond, in Hvide Sande, Denemarken, voelde ik de drang om te blijven reizen. Ik volede me niet helemaal op mijn gemak thuis en ik had het gevoel dat ik de wereld moest verkennen en mezelf ook! Ik besloot snel om op weg te gaan naar een nieuw avontuur! ASAP! Ik reisde met Snowminds naar Lesotho, Zuid-Afrika. Dit was de meest onwerkelijke ervaringen ik kon bedenken! Ik landde in Zuid-Afrika en realiseerde me dat ik geen idee had waar de komende 6 weken precies mee gevuld zouden worden! Dit is hoe het ging…

 

Zuid-Afrika: Kan je daar wel skiën?

Afriski was een surrealistisch resort, het was niet moeilijk om weg te blijven! Ik realiseerde me dit al na 2 dagen verblijf, ik had al vrienden voor het leven gevonden! Het bergresort ligt op 3000 meter boven zeeniveau en is een van de twee weinige resorts in Zuid-Afrika. Tegelijkertijd lag het 4 uur verwijderd van de dichtstbijzijnde stad met supermarkt en andere winkels. Dus de enige mensen die je ontmoette waren de leraren en het personeel van het resort en de gasten die kwamen en gingen.

Dit maakte de cultuur helemaal uniek, maar kan heel eenvoudig worden beschreven. TIA. This is Africa. TIA word ik Zuid0Afrika als reden voor bijna alles gebruikt. Als de stroom uitvalt, TIA. Als de liften het niet doen terwijl je lesgeeft, TIA. Als je opdrachten 2 uur te laat zijn, wel… TIA. Zelfs als je wordt gevraagd om trappen te schilderen tijdens je lunchpauze, TIA. Het werk en het leven in Afrika lagen mijlenver af van wat ik gewend was in Oostenrijk, maar de vriendschappen en de gemeenschap waren precies hetzelfde. Voor het wist had ik een nieuw thuis gevonden in de Afrikaanse bergen wat ik niet meer los wilde laten!

Het eng hoe snel de tijd vliegt als je reist, maar Afrika vloog niet te snel voorbij voor mij om een echte eyeopener ervaring op te doen. Tijdens mijn 6 weken kwam ik dicht bij de lokale bevolking in het gebied en ontdekte ik ook dat armoede niet alleen een grap is die door de internationale media wordt afgeschilderd. Er is heel veel armoede in Zuid-Afrika! Dit besef drong tot me door op mijn allereerste dag in Johannesburg, Zuid-Afrika. Ik zit met Eshter en Jacob (mijn lieve reismaatjes) en luister naar het verhaal van onze chauffeur, Jafka. Hij vertelt ons hoe zijn vrouw is overleden op hun trouwdag en dat hij alleen achterblijft met zijn twee kinderen. Terwijl hij ons dit vertelt, heeft ij nog steeds een glimlach op zijn gezicht en dat bewonder ik. Het toont de kracht van mensen, een kracht die ze zelfs vinden wanneer het leven op zijn moeilijkst is. Hij toonde echt karakter en was ontzettend gastvrij tijdens mijn hele verblijf. Elke keer als ik terugdenk aan dit gesprek krijg ik een brok in mijn keel!

Met veel nieuwe ervaringen, een nieuwe TIA-houding en een Afriski familie zat ik op een vlucht vanuit Johannesburg – bestemming: Copenhagen Airport. Er bestaat geen twijfel over dat het werken als skileraar in Lesotho fantastisch is geweest. Het heeft me nieuwe vriendschappen, herinneringen en de mooiste ontmoetingen met de natuur opgeleverd. Het ontmoeten van zulke eerlijke en sterke karakters als Jafka, zorgde ervoor dat ik een stukje van mijn hart wil geven aan Afrika als continent en aan alle mensen die ik tijdens mijn reis heb ontmoet!

Japan: Perfecte poedersneeuw en rauwe vis!

Na een paar maanden in Denemarken ging de reis terug naar nieuwe bergen – deze keer naar het oosten, naar het Noordelijke Japanse eiland Hokkaido! Dat – althans in verhouding tot wat ik gehoord heb – het wildste van alle poedermekka’s zou moeten zijn! Japan wordt ook wel het koninkrijk van de zon genoemd en het was een land vol mystiek. Ik was opgewonden en een beetje nerveus over het avontuur dat me nu te wachten stond!

Japan was een land dat ik me in wildste verbeelding nooit had voorgesteld als reisbestemming! 1) Het is zo ver weg, 2) Sushi was hier uitgevonden en ik hield totaal niet van vis – vooral rauwe vis – dus het land was geen voor de hand liggende bestemming. Maar nadat ik “powdermekka” en “Niseko” in dezelfde zin hoorde, zette ik mijn vooroordelen over de keuken van het land opzij en besloot ik de mystiek en poeder in het oosten te ontdekken en ervaren!

Ik kwam eindelijk in Japan en kreeg een voorproefje van het Japanse leven toen we aankomen op het vliegveld van Tokia! WAKKER WORDEN OMROEP! Mc Donanlds bood een vreemde vorm van groene thee milkshake aan, mensen spraken een taal waarbij mijn Deens of Duits geen nut hadden. Ik werd met er serieus van bewust dat ik zo ver van huis was, zowel geografisch als cultureel.

Maar ondanks de tijdelijke cultuurshock duurde het niet land voordat we aankwamen in het toeristische en ongelooflijke mooie Niseko! Het skigebied waar ik als skileraar werkte. Ik leerde de nodige Japanse woordenlijst om me te vermaken en daarna te spreken met de lokale Japanners! Niseko was fantastisch en extreem internationaal. Het drong al snel tot me door waarom Niseko elk jaar zoveel toeristen en skibussen trekt! Ze noemen Niseko niet voor niets het “poedermekka” van Japan. Het gevoel om van een berghelling af te da;en en niet te kunnen ademen omdat er overal sneeuw ligt; in je gezicht, onder je helm en onder 3 lagen skikleding; het word de wildste ervaring en je voelt hoe het bijna elektrisch is over je lichaam! Het is gewoon ICHI BAN! (Japans voor ‘het beste’)

Ik merkte al snel dat Japan iets heel unieks was! Het land had een aantal sociale regels die totaal anders waren dan wat ik eerder had meegemaakt! En terwijl er elke avond bars en feestjes waren in Grand Hirafu, de belangrijkste skistad van Niseko, was ik al snel gefascineerd door de Japanse vorm van après-ski! Het Oostenrijkse weissbier in de dichtstbijzijnde bar werd vervangen door een uitstapje naar een Onzen (natuurlijke warmwaterbron), waar we vaak genoten van een Sapporo biertje in een buitenzwembad, terwijl de sneeuw van boven naar beneden viel! De vrijdag werd besteed aan een yogales, waar de stijve spieren werden losgemaakt na een dag hard werken! Maar zonder al te heilig te willen lijken, waren er natuurlijk ook avonden die werden doorgebracht in de plaatselijke bars met goede vrienden en een goed feest! Maar eerlijk is eerlijk; de Japanse vorm van aprés ski was te fantastisch om op te geven!

Mijn eerste jaar als skibum eindigde bovenaan de piste met een brandende fakkel tijdens de nachtelijke nieuwjaarsnacht in Hokkaido’s poedermekka om het nieuwe jaar te verwelkomen! Ik dacht bij mezelf! “Het leven is te mooi!” De herinneringen aan een jaar fladderden voorbij en ik kon niet bevatten hoeveel ik in zo’n korte tijd had meegemaakt!

 

Canada: mijn vierde continent

Niet meer dan 10 maanden nadat ik op oudejaarsavond op de top van het skigebied van Niseko stond en iedereen een gelukkig nieuw jaar wenste, bevond ik me in Canada. Nu in de herfst was ik weer klaar om aan een nieuw winterseizoen te beginnen in Sunshine Village, Banff National Park. Mijn seizoen in Sunshine Village bood dagen van -30 graden, sneeuwstormen, poederdagen en natuurlijk zonneschijn. Ik ontmotte mensen die mijn ogen openden voor skiën, op manieren die ik me nooit had kunnen voorstellen. Ik kreeg vrienden die me uitdaagden en me soms beter kenden dan ik mezelf kende!

Canada is nog steeds mijn thuis (gelukkig) en op dit moment kijk ik uit over Banff Avenue, terwijl ik zie hoe de bladeren van kleur veranderen en de bergen hun eerste sneeuwval krijgen. En dat terwijl we pas begin oktober zijn! Ik heb nog een maand voordat ik naar Denemarken ga en hoewel ik me ervan bewust ben dat de winter eraan komt, is het heerlijk om thuis te komen bij de taartjes, de Noordzee en mijn familie!

 

 

Mijn laatste gedachten

Het mag echter geen geheim zijn dat er moeilijke tijden zijn geweest – in zowel Oostenrijk, Lesotho, Japan als Canada! Er zullen altijd momenten zijn waarop je je koffer wilt pakken en naar huis wilt gaan! Maar in die tijden heb ik het voorrecht gehad om de beste vrienden, familie en geweldige collega’s te hebben die er waren. Of het nu was voor een troostend biertje, een skype gesprek, een zachte duw die ik nodig had of zelfs gewoon een mooie glimlach! Ik heb ook altijd mijn twijfels overwonnen bij het horen van het geruststellende geluid van mijn skischoenen die in de ski’s klikken. Het helpt me te beseffen dat ik in mijn juiste element ben, als kind van de bergen, te midden van een wit, oneindig besneeuwd berglandschap.

Meer dan een jaar lang heb ik slechts een klein deel van de wereld verkend, maar ik heb veel over mezelf geleerd! Ik ben altijd extreem bang geweest, maar ik heb de onzekerheid die me heeft bevochten altijd overwonnen met nog meer avonturen en spannende nieuwe ervaringen! Ik heb op de grond geslapen in een traditioneel Japans “bed” (wat een CRAZY dun matras is) en heb Oostenrijkse knappen gehad. Maar de belangrijkste les die ik heb geleerd is ongetwijfeld de volgende; het is oké om bang te zijn – want als je bang en onzeker bent, betekent het dat je jezelf uitdgaagt! Er zijn zovelen (waaronder ikzelf) die bang zijn om naar het pad te stappen dat voor ons ligt – binnen onze comfortzone – omdat we bang zijn om te falen! Maar alle skiërs weten dat je de beste ervaringen op doet als je de sprong waagt vanaf een goed geprepareerde piste en de eerste sporen in de diepe, ongerepte poeder zet! Hier pompt de adrenaline! En dit is waar je echt voelt dat je leeft!

Grijp de kansen die maar één keer komen!

– Julie